به گزارش کلینی نیوز، شهر کوچکی در پاکستان وجود دارد که تقریبا ۹۰۰ نفر از کودکانش حامل ویروس اچآیوی تشخیص داده شدهاند.
همه چیز از ماه آوریل شروع شد، هنگامی که یکی از دکترهای محلی به علائم کودکانی که به مطبش آورده میشدند شک کرد.
از این کودکان به توصیه او آزمایش اچآیوی گرفتند؛ در تنها هشت روز، نتیجه آزمایش بیش از هزار نفر مثبت بود.
اینگونه بود که یکی از بزرگترین موارد شیوع اچآیوی در این کشور و بزرگترین مورد شیوع اچآیوی در بین کودکان در آسیا کشف شد.
مساله عجیب این بود که بیشتر این کودکان زیر ۱۲ سال بودند و در خانواده آنها هم اثری از بیماری دیده نمیشد.
ما به راتودرو رفتیم - یعنی مرکز انفجار این بیماری.
دکتر مظفر گانگرو دارد بچه ۷ سالهای را در خانه بهداشت کوچک محل معاینه میکند.
بچه خیلی ساکت روی زانوهای پدرش نشسته است. دکتر از او میخواهد که پیراهنش را بالا بزند؛ گوشی طبی را روی سینه برهنهاش میگذارد و از او میخواهد که آرام نفس بکشد.
ده دوازده بیمار دیگر هم بیرون مطب منتظر نشستهاند تا نوبتشان شود؛ بعضی از آنها تنها چند هفته از عمرشان میگذرد.
دکتر گانگرو سرشناسترین متخصص اطفال در این منطقه بود و در عین حال کمترین مبلغ را بابت ویزیت میگرفت. اما همه چیز در پی بازداشتش تغییر کرد.
با او قرار گذاشته بودم. یکی از پاهایش مصنوعی است و به همین خاطر هنگامی که برای صحبت با من از مطبش خارج شد اندکی میلنگید. او را متهم کرده بودند که عمدا بچهها را به ویروس اچآیوی آلوده کرده است و به جرم قتل شبهعمد بازداشت شده بود.
ظاهر آرامی داشت و لبخند میزد، اما به محض اینکه حرف به موضوع شیوع ویروس کشیده شد چهرهاش در هم رفت و صدایش بلند شد. او ادعا میکند "من هیچ کار اشتباهی نکردهام."
به گفته او "فشار زیادی روی مسئولان بهداشتی کشور بود؛ آنها دنبال این بودند که با قربانی کردن کسی بیکفایتی خود را مخفی کنند. و قرعه به نام من افتاد."
بعد از چند هفته و در پی تحقیقی که دولت با همکاری سازمان بهداشت جهانی انجام داد، اتهام دکتر گانگرو به قصور کاهش پیدا کرد.
او به من میگوید "من ده سال است که طبابت میکنم. در تمام این مدت حتی یک نفر هم بابت استفاده مجدد از سرنگ از من شکایت نکرده است. بیماران زیادی به مطب من مراجعه میکردند، برای همین تعدادی دکتر و خبرنگار حسود برای من پاپوش دوختند."
او که خود نیز حامل ویروس اچآیوی است، بعدا با قرار وثیقه آزاد شد. تخمین زده میشود که در پاکستان حدود ۶۰۰ هزار دکتر بدون هیچ صلاحیتی به صورت غیرقانونی کار طبابت میکنند.
در روستای صبحانه خان در چند کیلومتری مطب دکتر گانگرو، آزمایش اچآیوی ۳۲ کودک مثبت بوده است. در خانواده هیچ یک از این کودکان سابقه بیماری دیده نمیشود.
با مادران بعضی از آنها زیر سایبانی چوبی دیدار میکنم. ظاهر پریشانی دارند. کودکانشان از سوء تغذیه رنج میبرند، وزن کمی دارند و مرتب گریه میکنند.
یکی از آنها با ناراحتی میگوید "از آنها خواستم بچهام را وزن کنند و به او ویتامین بدهند. جوابشان این بود که فقط میتوانند داروها را نسخه کنند و خرید داروها با خودم است. اما این کار صدها روپیه هزینه دارد و در توان من نیست."
دولت هزینه داروهای اچآیوی را پرداخت میکند، اما اکثر والدین نمیتوانند هزینه داروهایی را که برای درمان عفونتهای جانبی ناشی از ابتلا به این ویروس لازم است پرداخت کنند.
پاکستان یکی از یازده کشور نخست در زمینه شیوع اچآیوی است. و کمتر از نیمی از مبتلایان از وجود این ویروس در بدنشان خبر دارند.
به گفته سازمان ملل متحد، تعداد مبتلایان نسبت به سال ۲۰۱۰ دو برابر شده است و به ۱۶۰ هزار نفر رسیده است.
ماریا النا بورومئو، هدایتکننده سازمان ملل متحد در امور ایدز این کشور، میگوید پاکستان از لحاظ سرعت شیوع اچآیوی در آسیا بعد از فیلیپین در جایگاه دوم است.